Hij dacht waarschijnlijk “daaag mensen, ik zie jullie over een paar maanden wel”

Afgelopen zaterdag hadden we een 3D pretecho. Ook zoiets wat ik niet wist: er is verschil tussen een echo en een pretecho.

Ik dacht dus dat elke keer als je voor controle naar de verloskundige gaat, je een echo krijgt. En je dan samen gezellig naar een beeldscherm naar je baby gaat kijken. Helaas. Dat gebeurt tijdens die 40 weken zwangerschap maar 3 keer. Misschien 4 keer. Dus als je je baby vaker wilt zien, dan google je even op “pretecho en je woonplaats” en dan zoek je een pretecho bureau uit.  Vervolgens betaal je rond de 80,90 euro voor een half uurtje naar je baby kijken want het wordt dus niet vergoed (wat een “pret” he, hahahaha).

Je kan een pretecho doen als je bijvoorbeeld het geslacht wilt weten, of als je je baby in 3D wilt zien. Dan kun je de kleine spruit zien met handjes en wangetjes en als je geluk hebt lacht ie misschien zelfs wel of gaat ie zwaaien.

De eerste pretecho hadden we toen ik 16 weken zwanger was, omdat ik natuurlijk het geduld niet heb om 9 maanden te wachten om te weten wat het geslacht is van de baby. Dit was een “gewone” 2D echo. Nou weet ik niet of u die scene kent uit Friends, waar Rachel maar niet haar eigen baby kan zien op de echo? Wacht, ik zoek het wel even voor u op….moment…

deze is het. Nou, ik ben dus Rachel. Terwijl mijn zusje, vriendin R. en LOML meteen zeiden “ahh kijk, daar is het hoofdje”, zag ik alleen maar een grote witte vlek. Toen later zogenaamd overduidelijk zijn handjes te zien waren, zag ik alleen maar een donkere schaduw.
Leuk is dat, ik kan als moeder niet eens mijn eigen kind herkennen op de echo.

Gelukkig was dat anders bij de 3D pretecho. Ik zag een prachtig koppie, met bolle wangetjes, en een navelstreng die de hele tijd voor z’n mondje zat.  Even later deed Baltazar (speciaal voor ons? Zou het?) de navelstreng aan de kant en toen zag ik het mooiste mondje ooit ( ik zeg je: hij gaat later net zo lekker kunnen zoenen als zijn moeder. Wat een lucky girl gaat z’n vriendin zijn).
Ik zag zijn handjes, als 2 kleine vuistjes voor zijn gezichtje. Ik zag zijn beentjes en z’n kontje en een fronsje in z’n voorhoofd.

Na ongeveer 20 minuten vond Baltazar het kennelijk genoeg geweest. Hij draaide zich resoluut om en was niet meer goed te zien op de echo. Ik probeerde hem nog wat om te draaien maar helaas.

De show was over. Geen lach, geen zwaai, maar wel een prachtig mondje.