Mama

“Wacht maar tot je zelf een kind hebt”. Hoevaak mijn moeder mij dat heeft toegeschreeuwd nadat ik weer eens stampend naar boven ging omdat ik niet op stap mocht. “En als je een kind hebt hoop ik niet voor jou dat het jouw karakter gaat krijgen”, riep ze er achteraan.

Oh die pubertijd jongens. Ik kon mijn ouders wel schieten, want jeetje ik heb toch gelijk en waarom begrijpen ze mij niet, en waarom mocht ik nou weer niet zaterdagnacht om half vijf alleen op de fiets naar huis wat is dat nou voor gezeik, godver, altijd ik, ik heb de ergste ouders, mijn vriendinnen mogen wel, maar nee hoor, Des weer niet, nee Des moest om 1 uur thuis zijn, en wel opgehaald door papa die met joggingbroek voor de discotheek stond, ja tuurlijk, jezas, altijd ik, ik heb een kutleven, ze begrijpen mij niet, GODVERRRR!!

Inmiddels is dat een (beetje) bijgetrokken hoor jongens. Wees maar niet bang, ik ben inmiddels een voorbeeld dochter, al zeg ik het zelf.

En het viel eigenlijk best wel mee, met die “ergste ouders” van mij. Papa hielp met verhuizen toen ik op kamers ging. Mama gaf mij regelmatig een volle tas met boodschappen als ik weer een weekend thuis kwam en toen ik met 1000 euro in de min weer thuis kwam wonen zeiden ze niets. Ze openden gewoon de deur zoals ze altijd doen. Ze hielpen met verhuizen , maakten de babykamer in orde toen ik in volle haast naar het ziekenhuis moest en mama maakte een caramelcake voor de verpleegkundigen die zo goed voor kleine A. zorgden.

Ze troostte mij toen ik de zoveelste kraamtranen-bui had, en als ik haar vraag of  ze het bij ons ook zo moeilijk vond om te ontdekken wat nou elk geluidje betekende zegt ze “tuurlijk. Elke moeder heeft dat”.  Ze zegt dat ze het niet erg vindt om te helpen want “jij hebt tenminste hier een moeder. Toen ik moeder werd, had ik geen familie in Nederland”.

Ik ben inmiddels 3 weken thuis. Langzaam begin ik mijn ritme terug te vinden. En toch vind ik het jammer dat LOML weer op zakenreis moet. Dus belde ik mijn moeder. Of ze wou blijven slapen. En nu is ze hier.  Ze maakt een ontbijtje voor me. Ze kookt. Ze haalt boodschappen. Ze haalt kleine A. uit bed en geeft hem de fles. Vanochtend maakte ze mij wakker omdat we naar het consultatiebureau gingen. Ze kookt, we kijken samen GTST en ze maakt katjang hidjau “want dat is goed voor de borstvoeding”.

Kortom. Die kleine A. boft maar mooi.
Met zo’n oma.

ps. nee nee. 1 moeder is nog niet genoeg. Ik heb ook nog zo’n lieve schoonmoeder. Die ook zo lekker kookt, die ook met liefde straks gaat oppassen als ik weer aan het werk moet, en dat niet alleen: ze maakt stapeltjes van mijn theedoeken en sorteert mijn kruidenla. Ik vraag je: waar vind je tegenwoordig nog zulke schoonmoeders.